Սաղմոսավանք

Սաղմոսավանք վանական համալիրը գտնվում է Արագածոտնի մարզում՝ Սաղմոսավան գյուղում: Այն 13-րդ դարի կառույց է, որը Կիրակոս Գանձակեցին դասել է հայկական 8 նշանավոր մենաստանների շարքին:

Անվան ծագում

Վանական համալիրը «Սաղմոսավանք» անունն ամենայն հավանականությամբ ստացել է «սաղմոս» բառից, որը նշանակում է օրհներգություն, եկեղեցական հոգևոր երգ: Ասում են՝ «Սաղմոսավանք» անունը վանական համալիրը ստացել է եկեղեցում հնչող սաղմոսներից:

Ի դեպ, Սաղմոսավանքը դասվում է այն հոգևոր կենտրոնների շարքին, որոնց անունով կոչել են մոտակա գյուղը: Քանզի սկզբնական շրջանում վանական համալիրը հայտնի է եղել որպես անապատ՝ մենաստան, իսկ Սաղմոսավան գյուղը հիմնադրվել է միայն 1830-ականներին և կոչվել վանքի անունով: Սաղմոսավանը փոքր գյուղ է՝ հիմադրված Կարսից փախած հայերի կողմից:

Վանական համալիրի անվան հետ ուղղակիորեն կապված է Սաղմոսավանքի ակուստիկ կառույց լինելու հետ:

Սաղմոսավանք ակուստիկ եկեղեցի

Բազմիցս խոսելով հայկական ճարտարապետության և հատկապես հայկական եկեղեցաշինության մասին, անընդհատ նշում ենք նրանց առանձնահատուկ լինելն ու յուրահատուկ մոտեցումը: Բայց շատ հաճախ այդպես էլ չենք հասկանաում, թե հատկապես ինչի մասին է խոսքը:

Սաղմոսավանք

Խոսելով անվան ծագման մասին, նշեցինք, որ վանական համալիրն իր անունը ստացել է սաղմոսներից: Բանն այն է, որ ինչպես հայկական մի շարք եկեղեցիներ, այդ թվում նաև Սաղմոսավանքը, ունի բնական ակուստիկա: Հատկապես միջնադարյան եկեղեցիների զգալի մասը կառուցված են ակուստիկ ճշգրիտ հաշվարկներով: Սա խոսում է հայ ճարտարապետների և շինարարների բացառիկ վարպետության մասին:  Ժամանակակից ուսումնասիրողների համար զարմանալի է թվում այդ ճշգրիտ և հստակ հաշվարկների համադրումը ճարտարապետական հորինվածքի և շինարարական հմտության հետ: 

Եկեղեցիների ակուստիկության վրա ազդում է թե՛ քարի տեսակը, թե՛ արտաքին և ներքին ճարտարապետությունը՝ որմնախորշերի, ավանդատների առկայությունը, սյուների արմատավորումը: Պատահական չէ նաև այն փաստը, որ միջնադարյան եկեղեցիներն ունեցել են անհամեմատ հաստ պատեր՝ մինչև 1.50մ, և անհարթ շարվածք: Հայկական եկեղեցիների սլացիկությունը, ճոխ և բարդ ճարտարապետական լուծումները մտածված են եղել ի նպաստ ակուստիկության՝ ձայնը հնարավորինս երկար պահելու նպատակով:

Ի դեմս ժամանակակից եկեղեցիների, որոնք ունեն շատ լավ և հարթ մշակված՝ հիմնականում մարմարե քարերից կառուցված շարվածք, կորցրել են հայկական եկեղեցաշինությանը բնորոշ լուծումներն ու երբեմնի հզոր ակուստիկան: Պատճառն այն է, որ անհարթ մակերեսները, խորությունները, գոգավորությունները ակուստիկայի լավագույն չափորոշիչներն են: Իսկ ներկայիս եկեղեցիները փորձելով ներդաշնակել ժամանակակից ճարտարապետական ոճին՝ կորցնում են իրենց բնորոշ ոճն ու ակուստիկան:

Սաղմոսավանք

Ահա այս ամենով էլ պայմանավորված, կարող ենք ենթադրել, որ Սաղմոսավանքի ակուստիկության շնորհիվ, սաղմոսների հնչեղությունն առանձնահատուկ է թվացել և վանքը որոշել են այդպես էլ անվանել՝ «Սաղմոսների վանք», «Սաղմոսավանք»:

Ավանդություն

Ըստ ավանդության, Սաղմոսավանքը հիմադրել է Գրիգոր Լուսավորիչը, ով Հովհաննավանքից գալով Քասաղի կիրճ, հիմնում է Սաղմոսավանքն ու իր մոտ կանչելով մի շարք այլ հոգևորականների, հաստատվում այնտեղ: Մեկ այլ ավանդության համաձայն՝ Գր. Լուսավորիչը Արագածի գագաթից նկատում է այս վայրը, գալիս է և հիմնում եկեղեցի: Հետագայում նա իր շուրջն է հավաքում այլ հոգևորականների և նրանց սաղմոսներ սովորեցնում:

Պատմություն

Սաղմոսավանք վանական համալիրը պատմական վկայություններում հանդիպում է 12-րդ դարի թվագրմամբ: Այնտեղ ապրել է վարդապետ Հովհաննես Մունջը, ով Սաղմոսավանքում դպրոց էր հիմնել: Սակայն Սաղմոսավանքը որպես վանական համալիր ձևավորվել է միայն 13-րդ դարում՝ Վաչուտյանների օրոք: Վերջիններիս շնորհիվ ծաղկում էր ապրել նաև Հովհաննավանքը, որը դարձել էր Վաչուտյանների տոհմական վանքը: 

Վանական համալիրի գլխավոր՝ Սբ. Սիոն եկեղեցին, կառուցվել է 1215թ. Վաչե Վաչուտյանի և իր կնոջ՝ Մամախաթունի հովանավորությամբ: Եկեղեցու կառուցումից հետո, Վ. Վաչուտյանը հոգ է տանում նաև եկեղեցու տնտեսական ապահովության համար և նվիրաբերում մոտակա գյուղերից մեկը: Սբ. Սիոն եկեղեցու կառուցումը տևում է 20 տարի՝ ավարտվելով 1235թ.:

Ի դեպ, Մամախաթունը հիշատակվում է նաև Սանահինի և Հաղպատի  վանքերի վկայություններում՝ նա ձիթհանքեր է նվիրել այս վանական համալիրներին:

Սաղմոսավանք

Սբ. Սիոն եկեղեցու ավարտին, Վ. Վաչուտյանի որդի Քուրդ Վաչուտյանը սկսում է ևս մի եկեղեցու՝ Սբ. Աստվածածնի կառուցումը: Նա միաժամանակ 1240-ականներին սկսում է Հովհաննավանքի գավթի կառուցումը: Իսկ 1255թ. սկսում նաև գրատան կառուցումը:

Ճարտարապետություն

Սբ. Սիոն եկեղեցին արտաքինից ուղղանկյուն հատակագծով և կենտրոնագմբեթ կառույց է: Իսկ ներսից խաչաձև է՝ անկյուններում ունենալով երկհարկ ավանդատներ: Եկեղեցու արևմտյան կողմում գտնվում է գավիթը, որը հանդիսանում է Սբ. Սիոն եկեղեցու նախամուտքը: Չնայած Սբ. Սիոն եկեղեցին պարզ է իր արտաքին և ներքին հարդարանքով, սակայն ի հակառակ դրան, գավիթն ավելի ճոխ հորինվածք ունի՝ ընդարձակ սրահով և զույգ սյուներով: 

Եկեղեցու ներսում՝ հարավ-արևմտյան կողմում գտնվում է երկհարկանի զետեղարան: Ամենայն հավանականությամբ այն օգտագործվել է որպես գրապահոց: Եկեղեցու արևմտյան կողմում պատն ամբողջությամբ ագուցված են խաչքարեր:

Սբ. Սիոն եկեղեցու հարավային կողմում կառուցվել է Սբ. Աստվածածին եկեղեցին, որը նույնպես ունի ուղղանկյուն հատակագիծ: Եկեղեցու պատերից մեկին պատկերված է իշխանական զինանշանը՝ գառանը ճանկած արծիվը, ծագող արևի և ճառագայթների հարթաքանդակը: 

Saghmosavank monastery complex is located in Saghmosavan village, Aragatsotn marz. It is a structure of the 13th century, which Kirakos Gandzakets placed among the 8 famous Armenian monasteries.

Origin of the name

The monastic complex most likely got the name «Saghmosavank» from the word «saghmos», which means hymn, church spiritual song. It is said that the monastic complex got the name «Saghmosavank» from the psalms played in the church.

By the way, Saghmosavank is one of the spiritual centers after which the nearby village was named. Because in the beginning, the monastery complex was known as a desert monastery, and the village of Saghmosavan was founded only in the 1830s and was named after the monastery. Saghmosavan is a small village founded by Armenians who escaped from Kars.

The name of the monastery complex is directly related to the acoustic structure of Saghmosavank.

Acoustic Church of Psalms

Speaking many times about Armenian architecture and especially Armenian church construction, we constantly mention their uniqueness and unique approach. But very often we don’t understand exactly what it is about.

Psalm

Speaking about the origin of the name, we mentioned that the monastic complex got its name from psalms. The point is that, like a number of Armenian churches, including Saghmosavank, it has natural acoustics. A significant number of medieval churches in particular were built with precise acoustic calculations. This speaks of the exceptional skill of Armenian architects and builders. To modern researchers it seems surprising to combine those precise and precise calculations with architectural invention and construction skill.

The acoustics of churches is influenced by both the type of stone and the external and internal architecture: the presence of alcoves, vaults, and the rooting of columns. The fact that the medieval churches had extremely thick walls, up to 1.50 m, and an uneven layout is also not accidental. The slenderness, opulent and complex architectural solutions of Armenian churches were thought out in favor of acoustics, in order to keep the sound as long as possible.

In the face of modern churches, which have a very well-designed and smooth structure, built mostly of marble stones, they have lost the solutions typical of Armenian church construction and the once powerful acoustics. The reason is that uneven surfaces, depths, concavities are the best parameters of acoustics. And the current churches, trying to harmonize with the modern architectural style, lose their characteristic style and acoustics.

Tradition

According to tradition, Saghmosavank was founded by Grigor Lusavorich, who, coming from Hovhannavank to Kasagh Gorge, founded Saghmosavank and called a number of other clergymen to settle there. According to another tradition, Gr. Lusavorich notices this place from the top of Aragats, comes and establishes a church. Later, he gathers other clergy around him and teaches them psalms.

Story

The Saghmosavank monastery complex is found in historical records dating back to the 12th century. Reverend Hovhannes Munj, who founded a school in Saghmosavank, lived there. However, Saghmosavank was formed as a monastic complex only in the 13th century, during the reign of the Vachutians. Thanks to the latter, Hovhannavank flourished as well, which became the family monastery of the Vachutians.

The head of the monastery complex, St. Zion Church, built in 1215. Sponsored by Vache Vachutyan and his wife Mamakhatun. After the construction of the church, V. Vachutyan also takes care of the economic security of the church and donates one of the nearby villages. St. The construction of Zion Church took 20 years, ending in 1235.

By the way, Mamakhatun is also mentioned in the testimonies of Sanahin and Haghpat monasteries, he donated oil mines to these monastic complexes.

Psalm

St. At the end of Zion Church, V. Vachutyan’s son Kurd Vachutyan starts another church, St. The construction of the Virgin. At the same time, in the 1240s, he begins the construction of the Hovhannavank vestibule. And in 1255 also begins construction of the library.

Architecture

St. Zion Church is a structure with a rectangular plan from the outside and a central dome. And from the inside, it is cross-shaped, having two-story warehouses in the corners. On the west side of the church is the vestibule, which is St. Zion Church entrance. Although St. Zion Church is simple in its exterior and interior decoration, but in contrast, the vestibule has a more opulent composition with a spacious hall and twin columns.

Inside the church, on the southwest side, there is a two-story vestry. It was most likely used as a bookcase. On the western side of the church, the wall is completely covered with khachkars.

St. St. was built on the south side of Zion Church. Astvatsatsin Church, which also has a rectangular plan. On one of the walls of the church is depicted the royal coat of arms: an eagle clawing at a lamb, a bas-relief of the rising sun and its rays.

Goshavank-Գոշավանք

Ըստ հայ պատմիչ Կիրակոս Գանձակեցու՝ այս վանքը ի սկզբանե Գետիկ է կոչվել և եղել է համանուն գյուղի մոտ: Երբ 12-րդ դարում երկրաշարժը փլուզեց վանքը, Մխիթար Գոշը`վանքի վանահայրը, Զաքարյան իշխանների օգնությամբ նոր վանք կառուցեց և անվանեց այն Նոր Գետիկ: Գետիկի երկրաշարժից փրկված բնակիչներն էլ Նոր Գետիկ գյուղը հիմնեցին վանքից ոչ հեռու: Մխիթար Գոշի մահվանից հետո Նոր Գետիկ վանքը վերանվանվեց Գոշավանք: 

Մխիթար Գոշը ստեղծագործ հոգևորական էր, ով ոչ միայն հոգևոր սաղմոսներ և աղոթքներ է գրել, այլ նաև՝ աշխարհիկ գործեր, որոնցից ամենանշանակալիցներն են «Դատաստանագիրքը» և «Առակները»: 

Հետաքրքիր է, որ Մխիթար Գոշը երկու անգամ է վարդապետի կոչում ստացել: Առաջին անգամ նա իր վարդապետության կոչումը ստացել է Հովհաննես Տավուշեցուց: Լինելով ուսումնատենչ՝ նա չէր բավարարվում իր ստացած գիտելիքներով և այդ պատճառով էլ գնաց Կիլիկիա, որպեսզի ուսանի մեծահամբավ հույն փիլիսոփա-աստվածաբանների մոտ: Իր նպատակին հասնելու համար նա թաքցրեց իր առաջին վարդապետական կոչումը: Նոր գետիկում նա իր դպրոցը բացեց և աստվածաբանների, փիլիսոփաների ու պատմաբանների նոր սերունդներ կրթեց:

According to Armenian historian Kirakos Gandzakets, this monastery was originally called Getik and was located near the village of the same name. the inhabitants founded Nor Getik village not far from the monastery after the death of Mkhitar Gosh

Mkhitar Gosh was a creative clergyman who wrote not only spiritual psalms and prayers, but also secular works, the most significant of which are «The Book of Judgment» and «Proverbs».

For the first time, he received his doctrine title from Hovhannes Tavushets. To achieve the goal, he hid his first doctrinal title.

Մի անգամ Մխիթարը երազ է տեսնում. երազում Աստված նրան ասում է. «Մխիթա՛ր, յոթ տարի հացի առատություն է լինելու, յոթ տարի էլ չորային. առատության տարիներին պաշար հավաքիր սովի ժամանակ ժողովուրդը նեղություն չքաշի»: Գոշը մեծ-մեծ ամբարներ է շինել տալիս, վանքի հարստությամբ հացի էժան տարին ցորեն է առնում լցնում ամբարները: Երբ սովն ընկնում է ժողովրդի մեջ, նա մի գուշ (փայտե կլոր աման) է շինել տալիս և այդ  գուշով ցորեն է բաժանում մարդկանց: Դրանից հետո նրա անունը մնում է Գուշ Մխիթար: Երբ Մխիթարը մեռնում է`գյուղը նրա անունով կոչում են Գոշ կամ Գոշի գյուղ: Իսկ վանքն էլ Գոշավանք:

Once Mkhitar has a dream. God tells him in a dream. «Mkhitar, there will be plenty of bread for seven years, and seven years of drought. gather provisions in the years of plenty so that the people will not suffer in times of famine.» Gosh builds big granaries, with the wealth of the monastery, he buys wheat for cheap bread and fills the granaries. When hunger falls among the people, he builds a gush (round wooden bowl) and distributes wheat to the people with that gush. After that, his name remains Gush Mkhitar. When Mkhitar dies, the village is called Gosh or Goshi village after him. And the Goshavank monastery.

Garni Temple- Գառնի տաճար

Garni Temple is the only pagan temple preserved on the territory of Armenia. The temple was built in the 1st century by King Trdat I, dedicated to Mihr, the god of the sun, light and justice. The Garni fortress was a powerful fortification, well known from chronicle sources. The fortress is located in a picturesque mountainous area.

Գառնու տաճարը միակ հեթանոսական տաճարն է, որը պահպանվել է Հայաստանի տարածքում։ Տաճարը կառուցվել է 1-ին դարում Տրդատ Ա թագավորի կողմից՝ նվիրված արևի, լույսի և արդարության աստծուն Միհրին։ Գառնիի ամրոցը հզոր ամրություն էր, որը քաջ հայտնի է տարեգրության աղբյուրներից։ Բերդը գտնվում է գեղատեսիլ լեռնային տարածքում.

New Year. Traditions of different countries of the world

Presetation

Report

Translation
1․Christmas
2․Matenadaran 
3․The Statue to Davit of Sassoun in Yerevan 
4.Personal project <<Mapping programs>>

The Statue to Davit of Sassoun in Yerevan

The sculptor of the statue is Yervand Kochar. The statue was erected in 1959. It is in the square just outside the railway station. During the Soviet times, most of the tourists visited Armenia by train, and the first thing that the tourists were attracted by was the statue to Davit of Sassoun. It is magnificent: a giant horseman with huge muscles, a severe look holding a huge sword in the way one holds a big broom or a scythe. The horseman doesn’t seem to be going to kill one man. He seems to be going to sweep away a huge amount of rubbish with a huge broom or mow ripe hay with a huge scythe. The horseman is Davit of Sassoun, the Armenian epic hero who according to the Armenian epic Daredevils of Sassoun, drove Arab invaders out of Armenia. There is a bowl on the rock with water flowing out of it. Yervand Kochar’s idea was to show that Armenians are very patient to an extent but when the bowl of patience is full, Armenians can rebel. And the scythe-like sword is also symbolic denoting that Armenians are not killers, they only sweep away the intruders. This is a genius piece of work. 

Արձանի քանդակագործը Երվանդ Քոչարն է։ Արձանը տեղադրվել է 1959 թվականին։ Այն գտնվում է երկաթուղային կայարանի մոտ գտնվող հրապարակում։ Խորհրդային տարիներին զբոսաշրջիկների մեծ մասը Հայաստան էր այցելում գնացքով, և առաջինը, որ գրավում էր զբոսաշրջիկներին, Սասունցի Դավիթի արձանն էր։ Հիասքանչ է. հսկայական մկաններով հսկա ձիավոր, խստաշունչ հայացքը, որը բռնում է հսկայական սուրը այնպես, որ մարդը բռնում է մեծ ավելն կամ դեսինը: Ձիավորը կարծես թե չի պատրաստվում սպանել մեկ մարդու: Թվում է, թե նա պատրաստվում է հսկայական քանակությամբ աղբ մաքրել հսկայական ավելով կամ հնձել հասուն խոտը հսկայական խոտով: Ձիավորը Սասունցի Դավիթն է՝ հայ էպոսի հերոսը, ով ըստ հայկական էպոսի «Սասունցի կտրիճները» վտարել է արաբ զավթիչներին Հայաստանից։ Ժայռի վրա մի թաս կա, որից ջուր է հոսում։ Երվանդ Քոչարի միտքն էր ցույց տալ, որ հայերը որոշ չափով շատ համբերատար են, բայց երբ համբերության բաժակը լցվում է, հայերը կարող են ըմբոստանալ։ Իսկ դեզանման թուրը նույնպես խորհրդանշական է, որը ցույց է տալիս, որ հայերը մարդասպան չեն, նրանք սրբում են միայն ներխուժողներին: Սա հանճարեղ աշխատանք է։

Matenadaran

When foreign guests arrive in Yerevan, they are sure to be taken to the Matenadaran which is one of the most interesting sights in our city. Today we are visiting the Matenadaran. The official name of the Matenadaran is the Mesrop Mashtots Institute of Ancient Manuscripts. In fact, it is one of the largest repositories of ancient manuscripts in the world. 23000 manuscripts and more than 300000 archive documents are kept in this research institute. Many scholars from Iran, Turkey, and Arabic countries come here to study the history of their own countries. 

The Matenadaran building has a unique architectural design. It stands at the head of Mashtots Avenue. There are monuments to Armenian ancient scientists and scholars in front of the building. Mesrop Mashtots’ monument is in the center. He is the creator of the Armenian alphabet. There we can also see the monuments to Movses Khorenatsi, Frik, Mkhitar Gosh, Grigor Tatevatsi, Anania Shirakatsi, and Toros Roslin. 

Երբ արտասահմանցի հյուրերը ժամանում են Երևան, նրանց անպայման տանում են Մատենադարան, որը մեր քաղաքի ամենահետաքրքիր տեսարժան վայրերից է: Այսօր այցելում ենք Մատենադարան։ Մատենադարանի պաշտոնական անվանումն է Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտ։ Փաստորեն, այն աշխարհի հնագույն ձեռագրերի ամենամեծ պահեստներից մեկն է։ Այս գիտահետազոտական ինստիտուտում պահվում է 23000 ձեռագիր և ավելի քան 300000 արխիվային փաստաթուղթ։ Շատ գիտնականներ Իրանից, Թուրքիայից և արաբական երկրներից գալիս են այստեղ՝ ուսումնասիրելու իրենց երկրների պատմությունը:

Մատենադարանի շենքն ունի յուրահատուկ ճարտարապետական դիզայն։ Այն կանգնած է Մաշտոցի պողոտայի գլխավերեւում։ Շենքի դիմաց կան հայ հին գիտնականների և գիտնականների հուշարձաններ։ Կենտրոնում Մեսրոպ Մաշտոցի հուշարձանն է։ Նա հայոց այբուբենի ստեղծողն է։ Այնտեղ կարող ենք տեսնել նաև Մովսես Խորենացու, Ֆրիկի, Մխիթար Գոշի, Գրիգոր Տաթևացու, Անանիա Շիրակացու և Թորոս Ռոսլինի հուշարձանները։

Christmas

The word Christmas comes from the Old English term Cristes maesse, meaning “Christ’s mass.” This was the name for the festival service of worship held on December 25 (January 7 in many Eastern Orthodox or Eastern Rite churches) to commemorate the birth of Jesus. Although it is accepted that Jesus was born in the small town of Bethlehem a few miles south of Jerusalem, there is no certain information on the date of his birth, not even of the year. One reason for this uncertainty is that the stories of his birth, recorded in the gospels of Matthew and Luke, were written several decades after the event, and those who wrote about it gave no specific dates.

For several centuries the Christian church itself paid little attention to the celebration of Jesus’ birth. The major Christian festival was Easter, the day of his Resurrection. This was understood as his true “birthday” because it was the day of his birth in heaven. Only gradually, as the church developed a calendar to commemorate the major events of the life of Jesus, did it celebrate his birth.

The earliest celebrations of the birth of Jesus were often associated with the date of his baptism or his Crucifixion. Some early Christians believed that his death occurred on March 25 and was the same day as his conception. As a result, his birth nine months later would have been December 25. Another early practice involved celebration of his birthday on the date of his baptism, January 6. The day was named Epiphany, meaning “appearance,” the day of Jesus’ manifestation. The Western church, based in Rome, chose December 25. The earliest reference to this date is from the year 221, though it was not then an important date in the calendar. Christmas was celebrated on December 25 in Rome as early as ad 336 according to an ancient Roman almanac.

In the latter half of the 4th century, the Eastern and Western churches adopted each other’s festivals, thus establishing the modern Christian 12-day celebration from Christmas to Epiphany. In some places the 12th day is called the festival of the three kings because it is believed that the three Wise Men, or Magi, visited the infant Jesus on that day, bringing him gifts.

Today Christmas is more than a one-day celebration or a 12-day festival. In the United States the holiday season begins on Thanksgiving Day and ends on January 1. Sweden starts its celebration on December 13, Saint Lucia’s Day, with a special family breakfast served by the oldest daughter. Festivities in most countries conclude on or before January 6.

The reason for this extended holiday period is that Christmas is no longer only a religious festival. It is also one of the most popular holiday periods for everyone in countries where Christianity has become the dominant religion. Even in Japan, where Christianity is a minority religion, Christmas has become a festive, gift-giving holiday time.

Սուրբ Ծնունդ բառը ծագել է հին անգլերեն Cristes maesse տերմինից, որը նշանակում է «Քրիստոսի պատարագ»։ Այսպես էր կոչվում դեկտեմբերի 25-ին (հունվարի 7-ին Արևելյան ուղղափառ կամ արևելյան ծեսերի շատ եկեղեցիներում) պաշտամունքի փառատոնը՝ ի հիշատակ Հիսուսի ծննդյան։ Թեև ընդունված է, որ Հիսուսը ծնվել է Երուսաղեմից մի քանի մղոն հարավ գտնվող Բեթղեհեմ փոքրիկ քաղաքում, սակայն նրա ծննդյան ամսաթվի և նույնիսկ տարվա մասին որոշակի տեղեկություն չկա։ Այս անորոշության պատճառներից մեկն այն է, որ Մատթեոսի և Ղուկասի ավետարաններում գրված նրա ծննդյան պատմությունները գրվել են դեպքից մի քանի տասնամյակ անց, և նրանք, ովքեր գրել են դրա մասին, կոնկրետ ժամկետներ չեն նշել:

Մի քանի դար շարունակ քրիստոնեական եկեղեցին քիչ ուշադրություն է դարձրել Հիսուսի ծննդյան տոնակատարությանը։ Քրիստոնեական գլխավոր տոնը Զատիկն էր՝ նրա Հարության օրը։ Սա հասկացվում էր որպես նրա իսկական «ծննդյան օր», քանի որ դա նրա ծննդյան օրն էր երկնքում։ Միայն աստիճանաբար, երբ եկեղեցին մշակեց Հիսուսի կյանքի հիմնական իրադարձությունների հիշատակման օրացույց, այն տոնեց նրա ծնունդը:

Հիսուսի ծննդյան ամենավաղ տոնակատարությունները հաճախ կապված էին նրա մկրտության կամ Խաչելության ամսաթվի հետ: Որոշ վաղ քրիստոնյաներ կարծում էին, որ նրա մահը տեղի է ունեցել մարտի 25-ին և եղել է նրա հղիության նույն օրը: Արդյունքում, նրա ծնունդը ինը ամիս անց կլիներ դեկտեմբերի 25-ը: Մեկ այլ վաղ սովորություն ներառում էր նրա ծննդյան օրը նշելը նրա մկրտության օրը՝ հունվարի 6-ին: Օրը կոչվում էր Epiphany, որը նշանակում է «հայտնություն», Հիսուսի դրսևորման օրը: . Արևմտյան եկեղեցին, որը հիմնված է Հռոմում, ընտրել է դեկտեմբերի 25-ը: Այս ամսաթվի մասին ամենավաղ հիշատակումը վերաբերում է 221 թվականին, թեև այն այդ ժամանակ օրացույցում կարևոր ամսաթիվ չէր: Սուրբ Ծնունդը Հռոմում նշվել է դեկտեմբերի 25-ին դեռևս 336 թվականին՝ հին հռոմեական ալմանախի համաձայն։

4-րդ դարի երկրորդ կեսին արևելյան և արևմտյան եկեղեցիներն ընդունեցին միմյանց տոները՝ այդպիսով հաստատելով ժամանակակից քրիստոնեական 12-օրյա տոնակատարությունը՝ Սուրբ Ծնունդից մինչև Աստվածահայտնություն։ Որոշ վայրերում 12-րդ օրը կոչվում է երեք թագավորների տոն, քանի որ ենթադրվում է, որ երեք Իմաստունները կամ մոգերը այդ օրը այցելել են մանուկ Հիսուսին՝ նրան նվերներ բերելով:

Այսօր Սուրբ Ծնունդը ավելին է, քան մեկօրյա տոն կամ 12-օրյա փառատոն: Միացյալ Նահանգներում տոնական սեզոնը սկսվում է Գոհաբանության օրվան և ավարտվում հունվարի 1-ին: Շվեդիան իր տոնակատարությունը սկսում է դեկտեմբերի 13-ին՝ Սուրբ Լյուսիայի օրը, հատուկ ընտանեկան նախաճաշով, որը մատուցում է ավագ դուստրը: Տոնակատարությունները շատ երկրներում ավարտվում են հունվարի 6-ին կամ դրանից առաջ:

Այս երկարաձգված արձակուրդի պատճառն այն է, որ Սուրբ Ծնունդն այլևս միայն կրոնական տոն չէ: Այն նաև ամենասիրված տոներից է բոլորի համար այն երկրներում, որտեղ քրիստոնեությունը դարձել է գերիշխող կրոն: Նույնիսկ Ճապոնիայում, որտեղ քրիստոնեությունը փոքրամասնության կրոն է, Սուրբ Ծնունդը դարձել է տոնական, նվերներ տալու տոն:

Armavir with its famous churches

Presentation

One of the main Armavir landmarks is the Cathedral — the most ancient Christian temple of Armenia , one of the first in entire Christian world. The first stone of the temple, as the legend goes, was laid in 30 by the first Catholicos of Armenian Church.

Museum of Echmiadzin

For the purpose of storing the relics and gifts to Armenian Church three more buildings were added to the cathedral in 1869. They are used as the temple’s museum which was open in 1955.

Echmiadzin Monastery

The complex of Echmiadzin Monastery comprises the refectory (17 th century), the hotel (18 th century), the residence of Catholicos (1738-1741), the school (1813), the stone reservoir (1846) and other structures.

Zvartnots Temple

Located 5 km from Echmiadzin is one of the brightest landmarks of medieval Armenian architecture – the magnificent Zvartnots Temple constructed in the 7 th century.

St. Gayane Temple

Ancient St. Gayane occupies an important place in the list of sights of Armavir. The Temple was built a little later than St. Ripsime’s. The temple was erected in 630 on the site of the 4 th — century chapel and to this day is one of the best monuments of Armenian architecture. This is a harmonious laconic and strict building.

Sardarapat

Sardarapat is the architectural and sculptural complex located 10 km from Armavir. It was established in 1968 in commemoration of the victory of Armenians over Turkish aggressors in 1918. In 1918 the Turkish army intruded Ararat valley, occupied the village of Sardarapat and approached Yerevan.

St. Ripsime Temple

Echmiadzin boasts by three more ancient monuments: St. Gayane Temple, St. Ripsime Temple and St. Shogakat Temple. According to the legend these temples were erected in the honor of the martyrs — the first Christian women who escaped from prosecutions of the Roman Emperor.

Material sources from here and here․