Отчет

Изучаемые темы

Пирамида Хеопса в Гизе

Висячие сады Семирамиды: Искусство и Тайна Античного Чуда

История Эйфелевой башни

Ящик Пандоры

Текст 1. Моя семья

Флешмоб – сделала

Սոցիալիզացիա

Սոցիալական զարգացումը անհատի ծագման և ձևավորման անկյունաքարն է: Ընդհանուր առմամբ կարող ենք ասել, որ մարդը գոյություն ունի միայն այլ մարդկանց հետ հարաբերությունների շրջանակում: Հետևաբար, սոցիալիզացիան մարդու հոգեկան զարգացման կարևորագույն գործընթաց է: Օրինակ, հայտնի են մեծահասակ և երեխա մաուգլիների դեպքեր, երբ վերջիններս մնացել են առանց շփման այլ մարդկանց հետ և մեծացել են շատ սահմանափակ միջավայրում:

Դիտարկենք օրինակ ՝

Ավերոնի Վիկտորը
1794-ին Ավերոնի անտառում (սա Ֆրանսիայի հարավում գտնվող շրջան է) գյուղացիները նկատեցին վեցից յոթ տարեկան մերկ տղայի: Նրան հաջողվել է բռնել միայն մոտ 1799 թվականին, բայց նույնիսկ դրանից հետո տղան (այդ ժամանակ արդեն դեռահաս էր) բազմիցս փախել է իր բազմաթիվ խնամակալներից ։
Նրանք, ովքեր գործ ունեին “Ավերոնի վայրենու” հետ, նշում էին, որ նրան ոչինչ չի հետաքրքրում, բացի սննդից (նա հիմնականում սնվում էր հում բանջարեղենով), քնից և փախուստի փորձերից ։ Մի փոքր անց վանահայր և կենսաբանության պրոֆեսոր Պիեռ Ջոզեֆ Բոնատերեն, որի մոտ տղան որոշ ժամանակ ապրում էր, հայտնաբերեց, որ “վայրի տղան” անձեռնմխելի է ցածր ջերմաստիճանից և կարող է հանգիստ զվարճանալ ձյան մեջ ՝ առանց հագուստի:
Գիտնականները, որոնք հետազոտել են տղային, եկել են այն եզրակացության, որ նա, հավանաբար, տառապում է խլությունից, համրությունից, ինչպես նաև անհույս հոգեկան հիվանդ է, ինչը անհնար է դարձնում նրա սոցիալականացումը: 1801 թվականին բժշկական ուսանող Ժան Մարկ Գասպար Իտարը տղային տարավ իր մոտ և նրան տվեց Վիկտոր անունը (երեխայի իրական անունը որոշել, ինչպես նաև նրա ծագումը, այդպես էլ չհաջողվեց) ։
Վեց տարի շարունակ Իտարը փորձում էր սոցիալականացնել Վիկտորին, սովորեցնել նրան հասկանալ խոսքը, խոսել և կարեկցանք ցուցաբերել ։ Իտարը մանրակրկիտ գրանցեց իր ջանքերի արդյունքները, և Հետագայում նա ճանաչվեց որպես “խուլերի բանավոր կրթության, ծանր խանգարումներ ունեցող երեխաների հետ վարքի փոփոխության օգտագործման և մտավոր հետամնաց և ֆիզիկապես անբավարար հատուկ կրթության “հիմնադիր”: Նա նաև դարձավ” խուլերի բանավոր կրթության ” հիմնադիր: Ընդունված է նաև, որ Իտարայի մանկավարժական գտածոները ոգեշնչել են Մարիա Մոնտեսորիին ստեղծել երեխաների զարգացման և ուսուցման իր սեփական համակարգը: Չնայած իտարի ճանաչմանը մասնագիտական շրջանակներում, նա չկարողացավ զգալի հաջողությունների հասնել Ավերոնի Վիկտորի սոցիալականացման և վերապատրաստման գործում:

Վեց տարվա ընթացքում տղան սովորել էր ասել միայն երկու բառ ՝ “կաթ” և “Օ, Աստված”, ինչը Իտարը համարում էր իր անձնական ձախողումը, նա հավատում էր, որ տղան իրականում խուլ չէ, բայց չէր կարողանում հասկանալ, թե ինչու է նա որոշում կայացրել չխոսել:”

1811 թվականին Վիկտորին հանձնեցին Իտարի տնային տնտեսուհի Մադամ Գուերինի խնամքին, որը նրան խնամում էր 17 տարի ։ “Վայրի տղան” մահացավ 1828 թվականին ՝ մոտ քառասուն տարեկան հասակում: Քսաներորդ դարի գիտնականները, որոնք զբաղվում են Ավերոնի Վիկտորի բժշկական փաստաթղթերի ուսումնասիրությամբ, նրա մոտ ախտորոշել են աուտիզմի միջին աստիճան (ինչպես նաև վաղ շիզոֆրենիա և ինգանտիլիզմի փսիխոզ). տղան հստակ ցույց է տվել հոգեկան հիվանդության ախտանիշներ, որոնք սրվել են առանց համապատասխան խնամքի և շտկման:

Հայտնի են նաև բացասական հետևանքներ մանկատների երեխաների մոտ:

Սոցիալիզացիան կարող է ներկայացվել որպես սոցիալական փորձի ամրապնդման գործընթաց, դրա ձեռքբերման և ինտեգրման մեթոդներ. նախ ՝ ծնողների հետ փոխհարաբերությունների միջոցով, ապա ՝ մյուս հարազատների և հասարակության, տարատեսակ սոցիալական ինստիտուտների, այդ սոցիալական կապերի շարունակական ​​ընդլայնման պարագայում: Սոցիալիզացիան կարող է ներկայացվել նաև որպես արդյունք ՝ մարդու մոտ ինքնագիտակցության որոշակի կառուցվածքի ձևավորման, սոցիալական ինքնության կազմավորման, տարատեսակ սոցիալական հանրույթներում ներառման, անձնական հասունության, մշակութային նորմերի իմացության և հասարակության մեջ սեփական կարիքները բավարարելու եղանակների առկայություն:

Օրինակ, եթե 1 տարեկանից առաջ ոչ ոք չի խոսում երեխայի հետ, ապա
խոսել սովորելը նրա համար դժվար կլինի, և նա երբեք չի տիրապետի դրա
հմտությանն ամբողջությամբ: Եթե երեխան մտնում է կենդանիների համայնք,
շարժվելով չորս թաթերի վրա, ապա մինչև մեկ տարի նա յուրացնում է այս
հմտությունը, և հետագայում անհնար է սովորեցնել նրան ուղիղ քայլել:
Նման դեպքերը ժամանակակից հոգեբանության և բժշկության մեջ նշվում են որպես “Մաուգլիի համախտանիշ”։ Պարզվում է “փրկված երեխաների ճակատագիրը” ցավալի է մարդկային աշխարհում. եղել են դեպքեր, երբ նրանց հաջողվել է գոյատևել և մի փոքր հարմարվել, բայց կան նաև պատմություններ, թե ինչպես է այն բանից հետո, նման երեխաները մահանում էին սովորական աշխարհում ՝ առանց մարդկային հմտությունների։

Ելենա Բելինսկայայի և Օլգա Տիխոմանդրիցկայայի նկարագրության հիման վրա (2013) անհատին սոցիալիզացիայի գործընթացը կարելի է պատկերացնել հետևյալ կերպ. 

• Սոցիալական զարգացման առաջին փուլը տեղի է ունենում երեխայի սոցիալական կապերի աստիճանական ընդլայնման շնորհիվ, և այդ ընդլայնման ընթացքում ձևավորվում են անհատական մտածողության սեփական համակարգերը: Երեխան աստիճանաբար կողմնորոշվում է սոցիալական դերերի համակարգում և սոցիալական փորձի յուրացման ձևերում: 
• Երկրորդ փուլում ձևավորվում են մարդու ինքնագիտակցության կառուցվածքը և դրա տարրերը, որոնք կապված են սոցիալական ինքնորոշման հետ: Այլ մարդկանց հետ փոխհարաբերությունների շնորհիվ երեխայի մոտ զարգանում է սոցիալական ինքնությունը:

Սոցիալիզացիայի տեսակները

Կան սոցիալիզացիայի տեսակներ, որոնք տարբերակվում են տարատեսակ սոցիալական խմբերի պատկանելու և այդ խմբերում ընդգրկվելու չափանիշներով.

• Գենդերային սոցիալիզացիան ենթադրում է հարաբերակցություն և փոխառնչություն որոշակի վարքագծի համադրությամբ, որը բնորոշ է այս կամ այն գենդերին:
• Էթնիկ սոցիալիզացիան, որի խնդիրն է էթնիկ ինքնության ձևավորումը:
• Քաղաքական սոցիալիզացիան բնորոշում է իշխանության և ենթակայության առանձնահատկությունները և կողմնորոշումը սոցիալական հիերարխիաների գերիշխանության ու հնազանդության համակարգում:
• Մասնագիտական ​​սոցիալիզացիան կապված է սեփական մասնագիտական ​​դերի ձեռքբերման և տիրապետման հետ:

Աղբյուր 1․

Աղբյուր 2․

September Report

• Zvartnots church
• Workbook 1b
• Check your progress
• My dream

Водный транспорт

Корабли

Корабли сыграли важную роль в развитии миграции и торговли людей. Благодаря использованию кораблей получили большое развитие колониализм и работорговля. С 15 века в Америку и Европу были завезены новые продукты питания, что дало толчок росту населения. Большая часть мировой торговли осуществляется судами. По состоянию на 2016 год в мире насчитывается 49 000 торговых судов совокупным тоннажем почти 1,8 миллиарда тонн. Из этого объема 28% составляют нефтяные танкеры, 43% — грузовые суда и 13% — контейнеровозы[2].

Виды

• Самоходный
• Парусники
• Пароходы
• Суда с двигателем внутреннего сгорания
• Корабли с электродвигателем
• Атомные корабли
• Несамоходные: шхуна, паром, шпиль, буксир и т.д.

Парусная лодка

Парусник, корабль, использующий для движения силу ветра. Ветер раздувает свои большие знамена, паруса. Парусные яхты – это прогулочные, гоночные или небольшие лодки. Большинство из них имеют экипаж из 1-2 человек, но на больших парусных судах часто бывает 20 и более матросов.

В древности паруса обычно изготавливали из парусина (парусной ткани). Сегодня для этой цели широко используются такие прочные и легкие искусственные материалы, как нейлон и терилен. Принцип работы паруса очень похож на работу крыла самолета. Воздух, обтекая парус, создает высокое давление и толкающую силу с одной его стороны, а изменяя угол наклона паруса по отношению к ветру, рулевой может использовать и боковое давление для перемещения паруса. Рулевой – это человек, отвечающий за парусник, а матросы, помогающие ему, составляют команду. Чтобы парусник шел в нужном направлении, моряки меняют взаимное положение парусов, и ветер скользит по их поверхности. Используя это явление, моряки могут плыть практически под любым углом к ​​ветру.

Пароход

Пароход — самоходное судно, приводимое в движение паровой машиной или паровой турбиной. Первый пароход спроектировал французский физик Дени Папен в 1690 году, но строительство и испытания пароходов начались позже, уже Ж. С созданием паровой машины Уатта. В 1807 году Р. Фултон построил речной пароход «Клермон», совершивший свое первое плавание по реке Гудзон от Нью-Йорка до Олбани (со скоростью около 9 км/ч).

Первым пароходом в России была «Елизавета» (1815 г.), ходившая из Петербурга в Кронштадт. Первым Атлантический океан пересек американский пароход «Саванна» (1819 г.), который, хотя и был оснащен паровой машиной и бортовыми колесами, большую часть пути прошел с открытыми парусами. В 1838 году английский пароход «Сириус» без парусов пересек Атлантический океан. XIX в. В 40-е годы применение гребных винтов значительно повысило плавучесть парохода. XX век Вначале с развитием винтовых пароходов парусные суда были почти полностью вытеснены. Современные пароходы в основном оснащены паровыми турбинами.

Էվելին։ Ջեյմս Ջոյս

Նա նստել էր պատուհանի մոտ ու դիտում էր փողոց ներխուժող երեկոն։ Գլուխը սեղմել էր պատուհանի վարագույրին, ռունգերում՝ փոշոտ կրետոնի հոտն էր։ Հոգնած էր։

Անցորդները քիչ էին։ Տուն գնաց վերջին շենքի բնակիչը, լսվեցին նրա ոտնաձայները սալահատակին և քիչ հետո դրանք խշրտացին նոր, կարմիր շենքերի առջեւ ձգվող արահետի խարամի վրա։ Մի ժամանակ այդտեղ դաշտ էր, ուր նրանք ամեն երեկո խաղում էին ուրիշ երեխաների հետ։ Հետո մի բելֆասթցի գնեց դաշտը եւ տեղը կառուցեց տներ, ոչ թե իրենց մուգ շագանակագույն փայտե տների նման, այլ պայծառ աղյուսե տներ, փայլող տանիքներով։ Փողոցի երեխաները սիրում էին խաղալ այդ դաշտում։ Խաղում էին Դեվինսները, Ուոթերսները․ Դանսները, փոքրիկ կաղ Քեուն, ինքը և իր եղբայրներն ու քույրերը։ Իհարկե, Էռնեստը երբեք չէր խաղում։ Նա արդեն մեծ էր։

Հայրը սովորություն ուներ երեխաներին հաճախ դաշտից դուրս քշել, հալածելով իր սև գավազանով, բայց սովորաբար փոքրիկ Քեուն պահակ էր կանգնում եւ ձայն տալիս, երբ նկատում էր հորը։ Բայց կարծես բոլորն էլ բավական երջանիկ էին այն ժամանակ։ Հայրը դեռ մի կերպ դիմանում էր և գլխավորը՝ մայրը դեռ կենդանի էր։ Դա շատ վաղուց էր։ Հիմա ինքը, իր եղբայրներն ու քույրերը հասակ են առել, մահացել է մայրը։ Թիզդի Դանսը նույնպես չկա, իսկ Ուութերսները վերադարձել են Անգլիա։ Ամեն ինչ փոխվում է։ Եվ այժմ, ուրիշների նման, ինքը նույնպես կհեռանա, կլքի տունը։

Տո՛ւն։ Նա աչք ածեց սենյակը, զննելով բոլոր ծանոթ իրերը, որոնք մաքրում էր ամեն շաբաթ՝ այսքան տարիների ընթացքում, ամեն անգամ զարմանալով, թե որտեղից է այդքան փոշի հավաքվում։ Հավանաբար այլևս չտեսնի այդ ծանոթ իրերը, որոնցից երբևէ չէր մտածում, թե կբաժանվի։ Բայց այդ տարիների ընթացքում նա այդպես էլ չիմացավ այն քահանայի անունը, որի դեղնած լուսանկարը կախված էր կոտրված ֆիլհարմոնիայի վերևում, պատի վրա, սուրբ Մարգարիտ֊Մարիամ֊Ալաքոքին պատկերող գունավոր փորագրության կողքին։ Նա իր հոր դասընկերներից էր եղել և հայրը ցույց տալով նկարը հյուրերին, միշտ ավելացնում էր․ — Նա այժմ գտնվում է Մելբուռնում։

Աղջիկը համաձայնել էր հեռանալ, լքել իր տունը։ Արդյոք դա ճի՞շտ քայլ էր։ Նա փորձեց հարցը կշռադատել բոլոր կողմերից։ Տանը, ինչ էլ պատահեր, նա ուներ սնունդ, ապաստան եւ նրանց, ում միշտ տեսել էր իր շուրջը։ Իհարկե, այստեղ աշխատանքը անչափ շատ էր, և ոչ միայն տանը, այլև խանութում։

Հետաքրքիր է, ինչ կասեն խանութում, երբ իմանան, որ փախել է մի երիտասարդի հետ։ «Հիմարի մեկն էր»,— կասեն նրանք իր մասին, իսկ տեղը հայտարարությունից հետո իսկույն կզբաղեցնեն։ Միսս Գեւանը անչափ ուրախ կլիներ։ Նա միշտ կշտամբելու առիթ էր փնտրում, հատկապես, երբ շուրջը լսողներ կային։

— Միսս Հիլլ, մի՛թե չեք տեսնում, որ լեդիները ձեզ են սպասում։

— Խնդրեմ, բարեհաճ եղեք, միսս Հիլլ։

Խանութից հեռանալը այնքան էլ ցավալի չէր։

Բայց նոր տան մեջ, հեռավոր անծանոթ երկրում իր դրությունը կփոխվի։ Նա ամուսնացած կլինի, նա՝ Էվելինը։ Մարդիկ արդեն հարգանքով կվերաբերվեն իր հետ և նա մոր ճակատագիրը չի ունենա։ Անգամ հիմա, երբ նա տասնինն անց աղջիկ էր, իրեն անպաշտպան էր զգում հոր զայրույթից։ Նա գիտեր՝ սրտի անկանոն խփոցների պատճառը դա էր։ Երբ փոքր էր, հայրը չէր հարձակվում նրա վրա այնպես, ինչպես սովորություն ուներ հարձակվել Հենրիի կամ Էռնեստի վրա, որովհետև ինքը աղջիկ էր, բայց վերջերս սկսել էր սպառնալ և ասում էր, որ միայն հանգուցյալ մոր անունն է նրան փրկում։ Եվ այժմ չկար մեկը, որ պաշտպաներ։ Էռնեստը մահացել էր։ Հարրին, որ եկեղեցիներ էր նկարազարդում, միշտ զբաղված էր լինում որևէ գյուղում։ Իսկ փողի համար շաբաթ օրվա մշտական վեճերը նրան շատ էին ձանձրացրել։ Նա միշտ հորն էր տալիս աշխատավարձի յոթ շիլլինգը։ Նույնն էր անում և Հարրին, ուղարկելով ինչքան կարող էր։ Բայց ամենադժվարը այդ փողերը մի քիչ ետ գցելն էր։

Հայրն ասում էր, որ աղջիկը փողը շռայլում է, նա անխելք է, ինքը թույլ չի տա, որ դժվարությամբ վաստակած փողը կորչի և չէր հանգստանում այդ բոլորով, ասում էր դեռ ավելին, քանի որ շաբաթ երեկո հարբած էր լինում։ Վերջում նա աղջկան փող էր տալիս և հարցնում, թե արդյոք մտադիր չէ՞ կիրակնօրյա ճաշի համար գնումներ անել։ Հետո Էվելինը պետք է տնից դուրս վազեր, ձեռքին՝ սև կաշվե դրամապանակը, հրմշտեր ամբոխը աջ ու ձախ և տուն վերադառնար ուշ երեկոյան, կքված գնումների ծանրության տակ։ Ծայրը ծայրին հասցնելու համար նա աշխատում էր ամբողջ օրը և բացի այդ հետևում էր իր խնամքին թողնված երկու երեխաներին, որ ճաշեն ու դպրոց գնան ժամանակին։ Դա ծանր աշխատանք էր, ծանր կյանք, բայց հիմա, երբ նա որոշել էր լքել տունը, առօրյան այնքան էլ ծանր ու անցանկալի չէր։

Որոշել էր նոր կյանք սկսել Ֆրանկի հետ։ Ֆրանկը բարի էր, սրտաբաց ու արի։ Այս գիշեր ինքը կմեկնի նրա հետ գիշերային նավով, կլինի նրա կինը և կապրի նրա հետ Բուենոս֊Այրեսում, որտեղ Ֆրանկը տուն ուներ նրանց սպասող։ Որքան լավ էր հիշում առաջին հանդիպումը։ Ֆրանկը վարձով ապրում էր գլխավոր փողոցի վրա գտնվող տանը, ուր ինքը հաճախ էր այցելում։ Թվում էր դա մի քանի շաբաթ առաջ էր։ Ֆրանկը կանգնել էր դարպասի մոտ, կեպին ծոծրակին հետ ցցած, մազերը թափված էին բրոնզագույն դեմքին։ Հետո նրանք ծանոթացան։ Նա ամեն երեկո խանութի մոտ սպասում էր Էվելինին՝ տուն ուղեկցելու։ Ֆրանկը տարավ նրան դիտելու «Գնչուհին» և նա, նստելով տղայի կողքին, իր համար անսովոր տեղում, իրեն զգում էր յոթերորդ երկնքում։

Ֆրանկը սիրում էր երաժշտություն եւ մի քիչ էլ երգել գիտեր։ Մարդիկ ցիտեին նրանց փոխադարձ համակրանքի մասին, և երբ Ֆրանկը երգում էր նավաստու եւ աղջկա սիրո երգը, ինքը միշտ հաճելի շփոթմունք էր զգում։ Նա աղջկան կատակով Փոփենս էր անվանում։ Սկզբում պարզապես հաճելի էր երկրպագու ունենալ, իսկ հետո Ֆրանկը սկսեց դուր գալ նրան։ Նա գիտեր պատմություններ հեռու երկրների մասին եւ իր կարիերան սկսել էր որպես կրտսեր նավաստի «Ալլան Լայն» ընկերության նավի վրա, որը նավարկում էր Կանադա երթուղով։ Նա գիտեր այն բոլոր նավերի ու ընկերությունների անունները, որտեղ մի ժամանակ աշխատել էր։ Անցել էր Մագելանի նեղուցով եւ պատմություններ գիտեր սարսափելի պատագոնցիների մասին։ Ասում էր, որ իր գործերը հաջող են Բուենոս–Այրեսում, եւ, որ, այցի է եկել իր հայրենիքը միայն հանգստի համար։

Իհարկե, հայրն իմացավ ամեն ինչ և արգելեց աղջկան նրա հետ գործ ունենալ։

— Գիտեմ այդ նավաստիներին,— ասաց նա։

Եվ մի օր, հայրը վիճեց Ֆրանկի հետ, եւ Էվելինը ստիպված էր դրանից հետո գաղտնի հանդիպել։

Երեկոն թանձրացավ փողոցում։ Ծնկներին դրված նամակների սպիտակությունը անորոշացավ։ Նամակներից մեկը գրված էր հորը, մյուսը՝ Հարրիին։ Էռնեստը իր սիրելին է եղել, բայց Հարրիին նույնպես սիրում էր։ Վերջին ժամանակներս Էվելինը սկսել էր նկատել հոր ծերությունը։ Նա կզգար իր բացակայությունը։ Երբեմն նա կարող էր անչափ բարի լինել։ Մի քանի օր առաջ, երբ հիվանդ էր, հայրը կարդաց Նրա համար «Սարսափելի պատմություններից» մի պատմվածք և կրակի վրա հաց տաքացրեց։ Մի ուրիշ անգամ, երբ մայրը դեռ կենդանի էր, ողջ ընտանիքով գնացին Հաութի Հիլլ՝ պիկնիկի։ Էվելինը մինչեւ հիմա էլ հիշում էր, թե ինչպես հայրը երեխաներին ծիծաղեցնելու համար դրեց մոր գլխարկը։

Ժամանակն անցնում էր, իսկ նա դեռ նստած էր պատուհանի վարագույրի մոտ, շնչելով կրետոնի փոշոտ հոտը։ Ներքևից, փողոցի մյուս ծայրից, նրա ականջին հասավ փողոցային երգեհոնի նվագը։ Նրան ծանոթ էր այդ մեղեդին։ Տարօրինակ էր, որ երգը հնչում էր հենց հիմա, ասես նորից հիշեցնելով մորը տված խոստումը՝ չլքել տունը այնքան ժամանակ, որքան կարող է։ Հիշեց հիվանդ մոր վերջին գիշերը, նա պառկած էր դահլիճի մյուս կողմում գտնվող մութ սենյակում, իսկ դրսից լսվում էր իտալական մի թախծոտ մեղեդի։ Երաժշտին վեց պենս տվեցին ու ասացին, որ հեռանա։ Հիշեց, ինչպես հայրը ինքնավստահ քայլելով ետ վերադարձավ հիվանդի սենյակը, քրթմնջալով․

— Անիծվա՛ծ իտալացիներ։ Անգամ այստեղ են հայտնվում։

Եվ երբ պատկերացրեց, թե ինչպես մոր կյանքի խղճալի պահերը իրեն են փոխանցվում, կյանք, որը բաղկացած է եղել ամենօրյա աննկատ զոհաբերություններից և վերջացել կատարյալ խելագարության մեջ, Էվելինը դողաց, ասես նորից լսեց հիվանդ մոր ձայնը, որ բութ համառությամբ կրկնում էր․

— Դերեո՚ն Սերո՚ն, Դերեո՚ն Սերո՚ն։

Նա սարսափահար տեղից վեր թռավ։ Փախչե՛լ։ Պե՛տք է փախչել։ Ֆրանկը կփրկի իրեն։ Նա կտա նոր կյանք, գուցե և սեր։ Էվելինը ապրել է ցանկանում։ Ինչո՞ւ պետք է ինքն էլ դժբախտ լինի։ Նա նույնպես երջանկության իրավունք ունի։ Ֆրանկը կգրկի, կսեղմի կրծքին։ Նա կփրկի։

Էվելինը կանգնել էր ամբոխի մեջ՝ Նորդ Ուոլլ նավահանգստում։ Ֆրանկը բռնել էր նրա ձեռքը, եւ նա միայն զգում էր, որ տղան նորից ու նորից համոզում ու ինչ֊որ բան է պատմում ճանապարհորդության մասին։ Նավահանգիստը լիքն էր զինվորներով ու նրանց մոխրագույն ճամպրուկներով։ Նավամատույցի լայն դռան մեջ նա տեսավ խարիսխ նետած, վառ լույսերով նավի սև զանգվածը։ Էվելինը լուռ էր։ Այտերը սառն էին ու գունատ։ Նա հուսահատված աղոթում էր աստծուն խելքի բերել իրեն, ցույց տալ, թե որն է իր պարտքը։

Նավը սուլեց մառախուղի մեջ երկար և ողբալի սուլոցով։ Եթե մեկնի, առավոտյան բաց ծովում կլինի, Բուենոս֊Այրես տանող նավի վրա, Ֆրանկի հետ միասին։ Տոմսերն արդեն վերցրել են։ Մի՞թե այսքանից հետո, ինչ Ֆրանկը արել է, ինքը կարող է հրաժարվել։ Հուսահատությունից նա սրտխառնություն զգաց, բայց շրթունքները դեռ շարունակում էին շարժվել լուռ ու կրքոտ աղոթքից։

Հնչեց ղանգը, ասես իր սրտում։ Զգաց՝ ձեռքը բռնեցին։ — Գնա՛նք։

Աշխարհի բոլոր ծովերը փոթորկեցին Նրա սրտում։ Ֆրանկը նրան նետում է հորձանքի մեջ, ուզում է խեղդել։ Նա երկու ձեռքով կառչեց երկաթե ճաղաշարքից։ — Գնա՛նք։

Ո՛չ, ո՛չ, ո՛չ։ Դա անհնար է։ Նրա ձեռքերը խելագար ջղաձգումով կառչեցին երկաթներից։ Եվ նրան կլանող հորձանուտի առաջ Էվելինը հուսահատ մի ճիչ արձակեց։ — Էվելի՛ն, Է՛վի։

Ֆրանկը անցավ արգելագիծը և այժմ կանչում էր մյուս կողմից, որ նա հետևի իրեն։ Նրա վրա գոռում էին, որ ճանապարհ տա մյուսներին, բայց նա շարունակում էր կանչել աղջկան։ Էվելինը իր գունատ, անտարբեր դեմքը շրջել էր դեպի Ֆրանկը, ասես մի անօգնական կենդանի լիներ։ Նրա աչքերը ոչինչ չէին ասում՝ ոչ սեր, ոչ հրաժեշտ, ոչ մտերմություն

Вчера состоялось торжественное заседание, посвященный деловому туризму
Երեկ տեղի ունեցավ հանդիսավոր նիստ , նվիրված՝ բիզնես տուրիզմին։

Рождество празднуется 6 января.
Սուրբ ծննդյան տոնը նշում է հունվարի 6-ին։

Армяне праздновали Пасху в апреле, гораздо раньше христианства.
Հայերը Սուրբ Զատիկը տոնել են ապրիլին՝ քրիստոնեությունից շատ ավելի վաղ։

Философия, перевод и религиозная литература развиваются в V веке.
Փիլիսոփայությունը, թարգմանությունը և կրոնական գրականությունը զարգանում են 5-րդ դարում։

Бог свидетель, здесь прошел отважный Вардан Мамиконян, — сказал ученый.
Աստված վկա՜, Վարդան Մամիկոնյանը այստեղով է անցել -ասաց գիտը։

,,Ящик Пандоры,,

Текст

После того, как Прометей принес людям огонь из кузницы Гефеста и научил их разному ремеслу, люди трудились, и жизнь их стала счастливее. Да и сами люди стали лучше, добрее и внимательнее друг к другу. Ведь у них теперь всего было много, а если чего не хватало, то все они могли сделать сами. Не нравилось это великому громовержцу, и он решил опять испытать людей и послал им на землю Зло. А чтобы люди не поняли, что это Зло, оно должно было прийти к ним в образе прекрасной девушки.

Позвал Зевс своего сына, бога Гефеста, и повелел ему смешать землю с водой и сделать девушку необыкновенной красоты. Афина Паллада соткала для нее чудесную одежду из серебряных нитей и надела на голову золотой венец. Афродита подарила девушке неотразимую прелесть, а Гермес вложил в ее грудь лживую и хитрую душу.
Назвали девушку Пандорой, что означало – «наделенная всеми богами». И это действительно было так, ведь она получила дары от всех богов.
Когда девушка была готова, Зевс велел Гермесу отвести ее в дом Эпиметия – брата Прометея. Прометей всегда предупреждал своего неразумного брата, чтобы он не принимал никаких даров от хитроумного Зевса. Он знал, что дары эти могут принести людям одни только бедствия и невзгоды. Но Эпиметий не послушался мудрых советов своего брата, а кроме всего, девушка была так прекрасна собою, что он с радостью принял ее и взял Пандору себе в жены.
Вскоре Эпиметий убедился, что и на этот раз прав был его мудрый брат. Вместе с Пандорой в доме Эпиметия появился большой сосуд. Он долго стоял в темном углу, и его никто никогда не открывал. Все знали откуда-то, что, если сосуд открыть большая беда обрушится на землю. Так сосуд и стоял себе в укромном месте, и никто даже и думать не смел близко к нему подойти. Но однажды любопытная и хитрая Пандора, изнывая от любопытства, потихоньку пробралась к сосуду.
– Я не буду его открывать, – подумала она, – а лишь чуть-чуть приоткрою крышечку и загляну внутрь, что же там лежит.
И она чуть приоткрыла сосуд. Но этой щелочки оказалось достаточно, чтобы сразу все зло, все людские пороки и несчастья, болезни и невзгоды, которые были заключены в сосуде вылетели из него.
Перепуганная Пандора захлопнула крышку, но было уже поздно. Все людские пороки и несчастья успели разлететься по земле, а на самом донышке сосуда осталась одна только надежда. Так что теперь люди были лишены даже маленькой надежды на лучшую жизнь.
Опять зло поселилось на земле, люди страдали от разных бедствий, которые обрушивались на них одно за другим. Появились новые болезни, их уже не могли исцелить те лекарства, которые дал людям Прометей.

Реклама

about:blank

ПОЖАЛОВАТЬСЯ НА ЭТО ОБЪЯВЛЕНИЕ

Вопросы для обсуждения.

1. Что означает фразеологизм ,,Ящик Пандоры,,
2. Мы и сами часто открываем «Ящик Пандоры», когда наши действия могут привести к необратимым и печальным последствиям.
3. А какова главная мудрость понятия «открыть ящик Пандоры»?
4. На какую греческую историю похожа легенда о ящике Пандоры?
5. Представьте 5 греческих фразеологизмов с их толкованиями. Например,

Кануть в Лету

быть забытым, бесследно и навсегда исчезнуть.

От названия Леты – реки забвения в подземном царстве Аида; из нее души умерших пили воду и забывали всю свою прошлую жизнь.

Домашнее задание

История о ,,Троянском коне,,. Чтение.

Источник։ блог Ани Аветисян

My dream

I like to dream a lot. I even have dreams that seem impossible. However, dreams do not always come true. When I really want to realize it, I make the dream a goal and try to achieve it. Now my dream, or rather my goal, is to have a car. That’s why I collect money and learn driving rules. Well, this will probably have a history of 2-3 years, but the important thing is to reach my goal.
Dreaming is a very beautiful thing for me and I think if you can’t dream you will lose something big in this life.

В банке. Обмен валюты

(Количественные числительные. Родительный падеж в конструкции «у кого есть что».

Клиент: Здравствуйте, скажите, пожалуйста, это банк?
Кассир: Да, это банк. Я (1) слушаю. – Я хочу (2) деньги.
– Окно №2 сейчас не работает.
– А когда работает?
– (3) 2:45. – Хорошо, сейчас 2:30. (4)15 минут.
Кассир 2: Здравствуйте. Обмен валюты, я вас
слушаю.
– Здравствуйте. (5) есть доллары. Я хочу купить рубли. – Хорошо, сколько у вас есть? – 150. (6)
– Так… Сегодня курс 51 (7) = 1 доллар. – Есть комиссия? – Комиссия 1%. – Хорошо, пожалуйста. Вот деньги. – 7650 (семь тысяч шестьсот пятьдесят) (8). Минус 1%. Это 6884 (шесть тысяч
восемьсот восемьдесят четыре) _(9).
– Спасибо, до свидания.
– Пожалуйста, до свидания.

Հայաստանը ռուս-թուրքական հարաբերությունների համատեքստում

ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ 11-18

Հայաստանը ռուս-թուրքական հարաբերությունների համատեքստում
Տեսանյութը՝ այստեղ
Առաջադրանք՝

• Ինչպե՞ս են բնութագրվում ռուս-թուրքական հարաբերությունները: /տեսանութից դուրս հանիր/

1828-1829 թթ․ տեղի է ունեցել ռուս-թուրքական առաջին պատերազմը, որը առնչություն է ունեցել նաև Հայաստանի հետ, ռուսական զորքերը խորանում են դեպի Արևմտյան Հայաստանի տարածք, գրավելով գրեթե ողջ տարածքը, որից հետո կնքվում է ռուս-թուրքական հաշտություն։ Տեղի է ունենում արևմտահայերի մեծ գաղթ դեպի Արևելյան Հայաստան։

1831 թ․ Օսմանյան կայսրության մեջ առաջանում են ներքին խռովություններ, որի արդյունքում Եգիպտոսը, որը գտնվում էր Օսմանյան կայսության տիրապետության տակ, ապստամբում է նրա դեմ։ Եգիպտական զորքը բազմաթիվ տարածքներ գրավելով, ի վերջո 1833 թ․ հասնում է Կոստանդնուպոլիս։ Այս ընթացքում Օսմանյան կայսրությանը օգնության է հասնում Ռուսաստանը, արդյունքում դաշնագիր է կնքվում Ռուսաստանի և Թուրքիայի միջև, որտեղ կողմերը պարտավորվում են հարձակման դեպքում պածտպանել միմյանց, բացի այդ Ռուսաստանը արտոնություն է ստանում Կոստանդնուպոլսի նեղուցների հետ կապված։ Մոտավորապես 1840 թ․ կրկին պատմությւոնը կրկնվում է։ Ռուսաստանը, Ֆրանսիան և Անգլիան միջամտում են խնդրին։ Անգլիան փորձում է միջնորդի դեր կատարել ՝ մի կողմից պաշտպանելով Ռուսաստանի, մյուս կողմից Ֆրանսիայի շահերը, ի վերջո կնքվում է նոր համաձայնագիր, որտեղ Ռուսաստանը տուժող է հանդիսանում, քանի որ նեղուցների հարցը լուծվում է օգուտ բոլոր եվրոպական երկրների, այսինքն Ռուսաստանը կորցնում է իր մենաշնորհ արտոնությունը։

Ռուսաստանը դժգոհ մնալով այս իրավիճակից, քրիստոնեաների հարցը առաջին անգամ արծարծում է Օսմանյան կայսրությունում, որը առիթ է դառնում նոր պատերազմի։ 1853 թ․ սկսվում է Ղրիմի ռուս-թուրքական պատերազմը։ Այստող պատերազմին մասնակցում են և՛ Անգլիան, և՛ Ֆրանսիան, և՛ Ավստրոհունգարիան, և՛ Թուրքիան։ Ռուսաստանը պարտվում է այս պատերազմում, կնքվում է Փարիզի խաղաղության դաշնագիրը, որով Ռուսաստանը զրկվում է արտոնություններից։

1877-1878 թթ․ սկսվում է ռուս-թուրքական նոր պատերազմ։ Քանի որ Ֆրանսիան ջախջախված էր Գերմանիայի կողմից, չի կարողանում միջամտել և այս անգամ Ռուսաստանը հաղթում է պատերազմում, հետ է գրավում Արևմտահայաստանից գրավված տարածքները, հասնելով մինչև Կոստանդնուպոլսի նեղուցներ։ Տեղի է ունենում Բեռլինի վեհաժողովը, որտեղ Ռուսաստանը իր նվաճումների մի մասը ստիպված հետ է վերադարձնում, քանի որ ըստ Անգլիայի հետ համաձայնության Ռուսաստանը չպետք է հասներ մինչև Կոստանդնուպոլսի նեղուցներ։ Թուրքիային պաշտոնապես պարտադրվում է բարեփոխումներ անել հայկական շրջաններում։

1878-1890-ական թթ․ նորից տեղի է ունենում ռուս-թուրքական հարաբերությունների բարելավվում և հայկական բարեփոխումների խնդիրը բարձրացնողը դառնում է Անգլիան։ Ավելին ՝ Ռուսաստանը սկսում է ընդդիմանալ հայկական բարեփոխումների ծրագրին։ Թուրքիան տեսնելով այս ամենը հեշտությամբ կարողանում է իր քաղաքականությունը առաջ տանել, հասնելով մինչև հայկական ջարդերի։

Ռուսական կայսրության մեջ սկսվում է հակահայկական քաղաքականությունը, սկզբում փակվում են հայկական դպրոցները, սկսվում են հալածանքները հայոց լեզվի դեմ, իսկ 1903 թ․ ամեն ինչ հասնում է իր գագաթնակետին, երբ սկսում են բռնագրավել եկեղեցու կալվածքները։

• Ռուս-թուրքական ո՞ր պատերազմների վերլուծությունների մասին էր խոսվում տեսանյութում:

Տեսանյությում խոսվում է Ղրիմի պատերազմի, Փարիզի խաղաղության դաշնագրի, Բեռլինի վեհաժողովի վերլուծությունների մասին։

• Ի՞նչ դասեր պետք է քաղել:

Գրականություն՝

ՄԵԾ ՀԱՂԹԱՆԱԿՆԵՐԸ, ՀԱՏՈՐ Դ

ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՊԱՏԵՐԱԶՄՆԵՐՈՒՄ

Մելքոնյան Աշոտ- Հայոց պատմություն։

Մելքոնյան Ա․- Հայոց պատմության ակնարկներ : (հնագույն ժամանակներից մինչև XX դ. վերջը)։

Սարգսյան Ա., Հակոբյան Ա.- Հայոց պատմություն։